Al geruime tijd zet Amanda le Grand uit Onnen zich onvermoeibaar in voor bescherming en herstel van biodiversiteit. Zo wil ze onder meer met het initiatief Verbonden Biodiversiteit mensen, vanuit een ecologisch perspectief, nog bewuster maken van hun natuurlijke omgeving.
Wanneer het initiatief voor haar geslaagd is? Amanda le Grand glimlacht en zegt: ‘Mijn ideaalbeeld is dat het zich heeft ontwikkeld tot een voorbeeldproject waarin burgers, boeren, organisaties en overheden laten zien hoe we in de provincie Groningen met elkaar aan ecologisch beheer doen.’
Maar wellicht is dat in eerste instantie net iets te hoog gegrepen, weet Amanda. Vandaar dat ze zich de komende periode, met ondersteuning van de Landschapswerkplaats, voornamelijk wil richten op het mooier en klimaatbestendig maken van haar eigen leefomgeving. Op het prachtige en karakteristieke landschap van het Gorecht, om precies te zijn, dat bestaat uit de noordelijkste punt van de Hondsrug, met aan weerszijden de beekdalen van de Drentse Aa en de Hunze.
Amanda is één van initiatiefnemers van Verbonden Biodiversiteit, een onderdeel van de Landschapswerkplaats dat de biodiversiteit in de provincie wil helpen versterken en tegelijkertijd bewoner en bezoekers van het Groninger landschap laat kennismaken met biodiversiteit. En ja, dat is in tijden van klimaatverandering hard nodig.
De biodiversiteit staat er in ons land, zacht gezegd, niet bepaald florissant voor. Sinds begin vorige eeuw is de soortenrijkdom aan planten, dieren en micro-organismen drastisch verslechterd. Ecologisch bermbeheer en de aanleg van kruidenrijke akkerranden kunnen significant bijdragen om verder verlies van biodiversiteit tegen te gaan en de balans in de natuur te herstellen. En dat is exact waar Amanda le Grand zich sterk voor maakt.
Na het afronden van haar studie biologie hield Amanda zich bezig met onderzoek naar medicinale planten in de tropen. Daarna volgde ze, naar eigen zeggen, een zijspoor en was ze het merendeel van haar werkende leven actief in de publieke gezondheid. De liefde voor biologie en de natuur bleef al die tijd onverminderd aanwezig. ‘Eén van de dingen die mij heel erg zorgen baart is de achteruitgang van de biodiversiteit’, vertelt Amanda. ‘Toen ik een jaar of zeven geleden met vervroegd pensioen ging, besloot ik me daar in mijn eigen omgeving voor in te zetten. Als een nieuwe en zinvolle vrijetijdsbesteding.’
En dus richtte ze, onder de vlag van de Stichting Landelijk Gebied Haren, de Werkgroep Biodiversiteit op. Er werd gestart met een pilot voor ecologisch bermbeheer, waarvoor Amanda een subsidie kreeg van Kern met Pit, een jaarlijks programma dat lokale initiatieven ondersteunt. Langzaamaan begon zich een enthousiast groepje te vormen en niet veel later werd wederom met succes een subsidie, ditmaal van het Deltaplan Biodiversiteit, binnengehaald.
De werkgroep had al mooie stappen gezet toen Amanda las over de oproep van Toukomst. ‘Dat zag ik als een mooie kans om op termijn in de hele provincie met ecologisch bermbeheer en kruidenrijke akkerranden aan de slag te gaan’, blikt Amanda terug. ‘En dan bij voorkeur in nauwe samenwerking met kennis- en uitvoeringsorganisaties.’ Na de clustering van de verschillende ideeën ontstond het initiatief Verbonden Biodiversiteit en werd een projectplan ontwikkeld die bij Toukomst is ingediend.
Maar hoe breng je zo’n verbinding nu eigenlijk tot stand? Amanda noemt meteen het voorbeeld van Ezinge Verbindt. ‘Het is een particulier initiatief dat in het plan van Verbonden Biodiversiteit is opgenomen’, licht ze toe. ‘Het betreft twee hectare grond, een mini-natuurgebiedje, waar betrokken inwoners van Ezinge een broedplaats creëren waar natuur, kunst en cultuur op een bijzondere manier samenkomen.’
Het initiatief komt van kunstenaar Koos Buist en zijn moeder Joke. Samen met onder andere museum Wierdenland en andere lokale en regionale kunst- en educatieve instellingen wordt in het project gekeken naar mogelijkheden om mensen bewuster te maken van de natuur en het belang van het verbeteren van de biodiversiteit te laten zien. Denk aan het realiseren van natuurvriendelijke oevers, het aanleggen van houtwallen, het creëren van huisvesting voor insecten en proefvelden voor onderzoek en educatie. Een deel daarvan is inmiddels al verwezenlijkt.
‘Het project van Koos en Joke heeft mij geïnspireerd om Verbonden Biodiversiteit breder te trekken’, onderstreept Amanda. ‘Simpelweg omdat je zo een heel ander publiek aantrekt dan wanneer er onderweg alleen maar bordjes staan met uitleg over bijvoorbeeld planten en bijen. Mensen willen toch graag dingen zien en ervaren. Door het landschap echt te beleven en je mee te laten voeren door de verhalen over de lokale natuur word je je nog bewuster van je omgeving.’
Ze werkt prettig samen met Landschapsbeheer Groningen en de Landschapswerkplaats, vertelt ze. ‘Soms mag het van mij best wat concreter en sneller’, stelt Amanda. ‘Maar ik snap heel goed dat de Landschapswerkplaats nu eenmaal gebonden is aan procedures die ze moeten volgen. Wat hun meerwaarde is? Het begint natuurlijk met het vinden van financiering voor een omvangrijk initiatief als Verbonden Biodiversiteit. Met daarnaast het geven van advies en het maken van connecties met andere projecten. Dat is volgens mij ook het idee achter de Landschapswerkplaats: voorkomen dat je allemaal losse projectjes krijgt die wel raakvlakken met elkaar hebben, maar niet met elkaar samenwerken.’
Zelf hoopt ze binnenkort met het initiatief grote sprongen te maken in het Gorecht. Een beetje in dezelfde lijn als in Ezinge Verbindt, maar dan net even anders. ‘We hebben in het gebied onder meer het Land van Ons, een coöperatie die het evenwicht wil herstellen tussen ecologie en economie’, zegt Amanda. ‘Als deelnemer van de coöperatie heb je zeggenschap over aangekochte percelen grond. Maar ook is er het Voedselbos Glimmen, waarmee we eveneens de verbinding kunnen leggen. Hetzelfde geldt voor boeren en groene ondernemers uit de omgeving. Het streven is om samen in het Gorecht te werken aan ecologisch beheer en tegelijkertijd een route te bedenken die het verhaal vertelt achter al die prachtige plekken in het landschap.’